Η Λυδία Δημητριάδη είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. Τα ερευνητικά και αισθητικά της ενδιαφέροντα έχουν ως αφετηρία το προσωπικό, συχνά ημερολογιακό βίωμα και τους τρόπους με τους οποίους αυτό μετατίθεται σε ένα πλαίσιο φαντασιακό. Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και ο τρόπος με τον οποίο αυτές επηρεάζουν και επηρεάζονται από το αυτοβιογραφικό στοιχείο βρίσκονται στο κέντρο της πρακτικής της. Σχεδόν κυνικά, τόσο στη φιλμική θέση της, όσο και στη ζωγραφική, το πρωτογενές εύθυμο και το αναπόφευκτα σκοτεινό συνυπάρχουν, αποδαιμονοποιώντας τα οξύμωρα της ανθρώπινης φύσης. Δημιουργώντας ουτοπικές αφηγήσεις, άλλοτε ευτοπικές και άλλοτε δυστοπικές, στόχος της είναι τόσο να αποδεχτεί, όσο και να φέρει στην επιφάνεια αρχειακές δομές, αισθήσεις, φοβίες και πρωτογενείς αντιδράσεις που διαφορετικά θα παρέμεναν άγνωστες. Χωρίς να ωραιοποιεί τον πόνο, τον θυμό ή την απόρριψη, οι εικαστικές αφηγήσεις της καταφέρνουν να απεικονίσουν μια εναλλακτική, μεταφορική πραγματικότητα μέσω της οποίας η γραμμική, μη συστημική, ή εκλογικευμένη γνώση είναι δυνατή. Και στα πλαίσια της, οποιαδήποτε είδους ετερότητα νομιμοποιείται ως μέσο πρόσβασης για το “Άλλο” ως αναπόσπαστο μέρος του “Εγώ”.